Wigilia (wiersz)
wieloryb
Po cichutku pruszy śnieg,
otulając białym puchem okolicę.
Pierwsza gwiazda rozjaśnia
bezkresne ciemności.
A my siedzimyw domu pełni
radości i spokoju
dzieląc się opłatkiem,
gdy nagle słychać kołaczenie u drzwi...
przysłano:
14 grudnia 2010
(historia)
przysłał
wieloryb –
14 grudnia 2010, 18:52
autoryzował
Justyna D. Barańska –
18 grudnia 2010, 10:50
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się
Cichutko prószy śnieg,
otulając białym puchem okolicę.
Pierwsza gwiazda rozjaśnia
bezkresne ciemności.
A my siedzimy w domu pełni
radości i spokoju
dzieląc się opłatkiem,
gdy nagle słychać kołatanie u drzwi