Literatura

Wigilia (wiersz)

wieloryb

Po cichutku pruszy śnieg,

otulając białym puchem okolicę.

Pierwsza gwiazda rozjaśnia

bezkresne ciemności.

A my siedzimyw domu pełni

radości i spokoju

dzieląc się opłatkiem,

gdy nagle słychać kołaczenie u drzwi...


Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
Kuba Nowakowski
Kuba Nowakowski 14 grudnia 2010, 20:26
to wielki jeż... uwaga, lubi wyjadać sianko spod obrusa i karpia z karpia w galarecie
varzyvo
varzyvo 14 grudnia 2010, 21:28
trafne. to byłby dobry komentarz:)
Joanna Krzepina
Joanna Krzepina 15 grudnia 2010, 08:02
no bez przesady. dosłowność, schemat, choinki tylko brakuje.
Justyna D. Barańska
Justyna D. Barańska 18 grudnia 2010, 10:50
rozumiem, że młody jeszcze jesteś i te święta jeszcze mogą dla ciebie tak sztampowo wyglądać, ale zapędziłeś się niestety w banał.
Tomasz Smogór
Tomasz Smogór 18 grudnia 2010, 14:09
Jak na 13 lat, to nieźle. Zrobiłem drobną korektę.

Cichutko prószy śnieg,
otulając białym puchem okolicę.
Pierwsza gwiazda rozjaśnia
bezkresne ciemności.
A my siedzimy w domu pełni
radości i spokoju
dzieląc się opłatkiem,
gdy nagle słychać kołatanie u drzwi
przysłano: 14 grudnia 2010 (historia)

Inne teksty autora

Serce świata
wieloryb
Czas
wieloryb
***
wieloryb
***
wieloryb
Ufność Bogu
wieloryb

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca