Tomasz Porzych - my fucked colleague (wiersz)

Tomasz Porzych diakon katecheta i łachmyta
napisał na mnie kiedyś pieprzony donos

(jest satanistą chodzi z gołym brzuchem dzieci się go boją)
w wyniku czego wyleli mnie na zbitą skorupę
z i tak kiepsko płatnej roboty

powinienem mu powiedzieć jaki z niego śmieć i parówa
a gdyby poszedł siedzieć to pod celą pomiataliby nim najwięksi frajerzy
jak też napisać donos do biskupa albo skurwionej prasy lewicowej 
(na jedno wychodzi)
ale u nas na dzielnicy donosy piszą tylko śmiecie i parówy

w grę wchodzi także skarga
do prezesa Ligi Przeciwko Zniesławieniu lub przewodniczącego Komunistycznej Partii Chin
jednak mam w szerokim poważaniu
Ligę Przeciwko Partii i Komunistyczne Zniesławienie Chin
(może odwrotnie ale nazwy nigdy nie miały znaczenia)
 

możliwy jest zawsze wiersz 
(jak modlitwa curriculum vitae czy sejmowe exposé)
z zastosowaniem bardzo ekspresywnych środków wyrazu
lecz liryzmu brakuje mi nawet na tyle 
by wyjść z domu by wyjść z siebie by się porządnie spuścić 

dopuszczalna jest nieraz tak zwana proza interwencyjna
powiedzmy w formie chociażby powieści z kluczem
gdzie klucz skojarzy się z łańcuchem
(którym mam przytroczone klucze do paska)
będącym czymś w rodzaju uwspółcześnionego cilicium

tak sobie myślę między godziną dwudziesta trzecią a północą
że warto jednak w tym momencie pójść spać
(o wiele prościej byłoby się po prostu położyć)
a Tomasza Porzycha pozostawić nowej formie nie uwzględnionej w klasyfikacji dziesiętnej
na którą wybitne umysły w typie Winnie Mandeli postawiłyby swoje puste karty kredytowe