stypa (wiersz)

wydeptując ścieżkę do rajskich jabłek odkryłem Amerykę
kąpiącą się w jeziorze, o włosach skręconych jak pukle
pięknej żydówki moszczące siennik żołnierza Wehrmachtu

zbliżałem się do brzegów, poszarpanych zatoczkami
jak odłamkami, a potem tylko karetka w białym obłoku
jeden świadek i pielęgniarz o twarzy męża stanu

z wystających stóp opadał schnący piasek
krople spływając po udach zasilały coś, co śpi
niespokojnie w trawie, pod śniegiem, asfaltem

dziewczynki rzucały płatki róż w procesji Bożego Ciała
pamiętam to ciało, śmierć w czerwcu była młodą kobietą
jabłkiem w czerwonej skórce ledwo draśniętym zębami

ślady piasku mrówki zbiorą po ziarenku, zalęgną się komary
jadłem wtedy maliny obok jeziora, pocąc się jeszcze bardziej
są bardzo nietrwałe a sezon krótki, z pestek jabłka wyrósł garb