Literatura

Powłoki (wiersz)

Jan Stanisław KICZOR


Powłoki

 

Odkrywam wokół nieznane przestrzenie
Tajemnych znaków odczytując myśli,
Wątpliwość skryły własnym zapomnieniem
Dziwadła nocne, nim je świt wyczyścił.

 

W łupinie marnej, czy też w liściu głogu,
Mijanych twarzach które czas postarza,
Znajduję tylu, różnej miary, bogów,
Że brak jest miejsca na zdobnych ołtarzach.

 

Swój światopogląd za bezcen upłynniam
Na targowisku niepotrzebnych dziwactw,
Od słowotoku bierze procent myjnia,
Nawoskowany rozum odpoczywa.

 

Rozpinam siebie na zniszczonych murach,
I sam już nie wiem, gdzie dół, a gdzie góra.
 


dobry 5 głosów
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
Figa
Figa 27 stycznia 2011, 17:35
Dawno cię tu nie było! :)
Jak zawsze - z uśmiechem i przyjemnością czytałam.
Marta
Marta 27 stycznia 2011, 21:19
tak, przyjemnością jest czytać Twoje piękne i mądre wiersze :)
Jacek
Jacek 30 stycznia 2011, 14:12
Kontekstualny, bardzo dobry konstrukcyjnie, silny znaczeniowo - brawo.
anastazja
anastazja 31 stycznia 2011, 14:59
bardzo sympatyczny tekst, poprowadzony dobrym piórem:)
przysłano: 26 stycznia 2011 (historia)

Inne teksty autora

Nic jeszcze nie jest stracone
Jan Stanisław KICZOR
Nie śpi spokojnie duch przeklęty
Jan Stanisław KICZOR
Sonet do nieba
Jan Stanisław KICZOR
Dzień, jak inne
Jan Stanisław KICZOR
Terra, ubi leones
Jan Stanisław KICZOR
In posse
Jan Stanisław KICZOR
Życiorys
Jan Stanisław KICZOR
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca