(***) (wiersz)

                                                                                            użycz mi cz. 1

dziękuję wspaniała za sen – za katastrofy samochodów za szkło i papier na którym

czas jest jak poręcz – za strofy – za dźwięk maszyn – suwaki szyny i taśmy produkcyjne –

dźwięk huty, stal i błękit –

za pomniki i bloki do których wzlatują sikorki jak elektryczny swąd –

kałuże, nylonówki, meduzy w kałużach gdy grają –

przed snem, drapiemy się po plecach, drapiemy

strupy? całujemy się przez noc i zaraz po przebudzeniu, wyliczając prawdy –

użycz mi brzytwy dla otarcia nosa, druga, użycz mi brzytwy dla otarcia języka,

użycz mi brzytwy dla otarcia serca i obróć mnie w ducha, w kurz, w ślinę,

odwrotnie, opacznie, wspak, obróć mnie na łóżku, w końcu zmyślamy –

pod miastem jest ocean – który niedługo zamarznie –

moim obowiązkiem jest go przeszukać jak oczodół porzuconej czaszki,

pod miastem jest ocean – bezimienne pastwisko, fuga i słowo,

ciągle opadający dźwięk –

podział i opornik – elektryczny swąd –

głowa – gwiazda którą smaga batem woźnica kat,

ja sam, brnąc przez błoto, odchodząc od spokoju, brnąc przez błoto,

na poranek, na ratunek, na świt

                                                                                     sty 2011