co to za dzień, co to za godzina (wiersz)

"w osprzęt najnowszej generacji? " - nie wiem jak innym, ale mnie ten znak zapytania w ogóle nie wybrzmiewa, nie czuję tu pytania.
"idę wgłąb" - dwa czasowniki "obok" siebie i to w różnych osobach użyte?

"najwyżej odbierze swoje i wypłatę
za swój pierzasty etat." - swoje i swój też nie bardzo

jakoś nie czuję. zdaje sę przekombinowane. te przerzutnie wysilone etc. a treści jakby brakło.

jak ja się często z ta Asią zgadzać muszę :>

babska solidarność ;)
czytam raz jeszcze. mam wrażenie, jakby tekst został pocięty dla utrudnienie odbioru.

"wgłąb. widoki są co raz i coraz bardziej
stwierdzam brak liryzmu. na ścianach
i parapetach nie ma kwiatów.
czasem spadnie jakaś"
jaką rolę pełnią oderwany "wgłąb" i ostatni wers w tej akurat strofie? nijak pojąć nie mogę.

no bo ja przypuszczam, że on idzie w głąb, a w głębi dopiero jest więcej tych widoków. nic dziwnego, jak secesję przykrył kurz, spaliny i ludzka ręka. tak by ten jeden wers mi mówił, ale skoro wewnątrz nie ma liryzmu, nie ma już kwiatów (na zewnątrz, więc głębia tu w ogóle znowu ucieka)... to trudno wyciągnąć wnioski. bo to secesja jest pusta i nie ma głębi? czy współczesne budynki bez oznak secesji? albo secesja we współczesności? i mu ta kafelka jak pani leci pod nogi.

zdecydowanie secesję zostawiam Jasnorzewskiej!

To niedobrze, Justyno! Secesja nie może się nie podobać, a Jasnorzewska już tak! ;)

Powiedz mi, Krystianie, o jakim z trzech miast, w których przebywasz, myślałeś pisząc? Mi pasuje przynajmniej do jednego i te porównania bardzo mi się podobają.

Mnie tam się podoba. Tu fajnie wykombinowałeś: "widoki są co raz i coraz bardziej". Kobieta spadająca pod nogi bardzo frapująca:)

Już czytałam i wypowiadałam się, prawda?

a no tak. ale to nie tu:P

Ale tam też się liczy. A nawet podwójnie, bo poświęciłam swój osobisty czas, a nie wywrotowy. :P

nie chodzi tu o miejsce, ale to nie ten tekst::P

Kurcze, mnie się podoba, chociaż najpierw przeczytałam, że to kobieta czasem wpada pod nogi:)

marudzisz, kolego.

Poprawiłam ci literówkę, bo tak wisi i wisi, a nawet nikt nie zauważył.

To dzień i godzina, która zbliża do końca świata, na pewno. I z pewnością nie ma miękkiego lądowania. Jest jakiś żal w wierszu i lichy sprzeciw, jestem za.