Nie wiem jak powiedzieć, nigdy nie wiedziałem (wiersz)

Eliat?!

Kurczę, problem mam. Czytam ten wiersz już czwarty raz i dalej nie wiem co powiedzieć. Z jednej strony trafia do mnie, bo jest obrazowo i bez zbędnych udziwnień, czyli generalnie tak, jak lubię. Mogę się wczuć w sytuację podmiotu. Ale. No właśnie. Coś mi tu zgrzyta w zakończeniu. Niby pasuje, podsumowuje wszystko, ale jakby odstawało troszkę stylistycznie. Brak ostatniej kropki rozumiem jako wielokropek (nadinterpretuję?).
Z drugiej zauważyłam taki mały paradoks.
''wiele się zmieniło(...)dalej mam mosty,/drogę, nic nie spłonęło.'' Czyli nastawienie do życia się zmieniło, ale sposób średnio.

''szukam/tego, co nie chce być znalezione'' - taki banałek, wielu młodych (niekoniecznie wiekiem, raczej dorobkiem) poetów szuka tego, co nie chce być znalezione, widzi niedostrzegalne itd. Ale nie ma tragedii.

No... to się powymądrzałam nad wierszem, a teraz czekam na kolejne.

E.



Wcięło mi komentarz przed chwilą, więc teraz będzie skrótowo, bo nie chce mi się powtarzać

Tekst jest taką okolicznościówką, przypałętało mi się kilka wspomnień i skojarzeń, napisane toto zostało raczej bez zastanowienia więc ani dopracowane, ani przemyślane. Niemniej jednak za komenta przy pisaniu którego trzeba było się powymądrzać dziękuję, bo to zawsze miło, że komuś zechce się nad tekstem pochylić.
Brak ostatniej kropki niestety jest raczej niechlujstwem niż wielokropkiem, zaraz poprawiam.

Z kolejnymi może być problem, bo w zasadzie nie piszę. To powyżej to taki trochę wybryk, który narzucił się sam. O tym co było i jest.

podoba mi się kilka myśli, które w tekście zostały zawarte, choćby ta czarna linia wyznaczająca poprzeczkę, mosty do przejścia, a nie palenia i słowa ocierające się o dłonie. szczególnie te słowa przy dłoniach, bo pisanie było swoistą pieszczotą, obcowaniem na bazie erotyzmu, ale nie był to związek doskonały. chciałoby się powiedzieć "odszedł w niepamięć", a tu wręcz przeciwnie, powrócił do pamięci i mieści się razem z ładnymi myślami.

tylko to jakoś tak niemrawo podane, poczytać i już. nie mniej jestem za autoryzacją.

Cieszę się, że u Ciebie te mosty są, znaczy jest mniej więcej po staremu, choć należy pamiętać, że obojętność gorsza od faszyzmu. Ale zdaje się, że peel ma wszystko pod kontrolą, a przynajmniej w obrębie świadomości. Tylko cały czas ta świadomość mu się sprowadza do smutnego skądinąd wniosku - stagnacja? Zadowolenie ze status quo, bo nie wymaga zbytniej gimnastyki. Przekonałeś.