Tata (wiersz)

Niby banał, a ile w tym smutnej prawdy.

po po? Chyba błąd. :))

(Po)prawiłem. :). Mam nadzieję, że tytuł nie zamyka szerszych treści w tej miniaturze. Dałem, bo również pasuje.

witaj :)

wiesz co, olać ten nawias, to i tak mocno brzmi w konfrontacji z tytułem. krótki, a jednak bardzo treściwy tekst i między słowami zwraca uwagę na bardzo ważny problem.

mała , mocna i gorzka" pigułka"

Za Justyną myślę, że nawias nie spełnia swej funkcji poetyckiej. "za nim się obejrzę" jest nawet bardziej sugestywne, ponieważ wynika z melodii języka.

tym bardziej, że samo "za" nic nie wnosi i brzmi koślawo

... sprytna kostka Rubika.

Gdybyś jeszcze miał pomysł na pozbycie się zaimka w ostatnim wersie, byłoby świetnie, Tomku. "nim" i "go" jakoś mi nachodza na siebie i rażą,

bez "go"? ale przecież "go" całkiem fajnie pasuje, to tak z tym dniem i tytułem koresponduje.

ale mnie się nakłada

Ewo, może dlatego, że patrzysz na nawias. Ma on pełnić funkcję wskazującą możliwość odczytania tego słowa na dwa sposoby, a co za tym idzie zaznaczenia wielointerpretacyjności tekstu. Ze względów osobistych ostatniego wersu nie mogę zmienić. Nie czuję na razie również do końca przekonany, zbyteczności nawiasu. Lubię szukać miniatur, w których w jednej teoretycznie znanej myśli, można zamknąć cały świat, ten wokół siebie i nie tylko. Obawiałem się, że tytuł może na tyle zamknąć ten wiersz, wokół siebie, że inne rzeczy jak przemijanie zostaną niezauważone.

uwielbiam szczególnie za nawias! bawmy się słowem!