Znikąd donikąd (wiersz)

                                                                  dla Oksany,

                                                                  bo siedziała tu cały czas
                                                                  i nie przeszkadzała

ser dojrzewa na dachach, dnieje, wyrzucam i skracam

moje sitio, kości układam w pedantyczną kupkę,

krew
jak wachlarz
jak wachlarz odciągany od twarzy
obcą dłonią

magdzie śni się ogromna drabina –

na dnie można kupić widokówki

reszty nie pamięta

ja leżę jak ucho w mokrym trawniku –

podbiegnie suka

pożre

tak to się zazwyczaj kończy

po drugiej stronie

głowy

mały chłopczyk kopiąc kłębek –

rozwija ciężki horyzont

                                                                   1/2 kwi 11