po epilogu (wiersz)

polubiłem, ale ocenić nie jestem gotowy, czytałem zbyt intensywnym poczuciem empatyzując z tym wierszem. Różne sposoby odczytania, łamania wersów i tp... pozwoliłem sobie przesłać na PW... tak chyba jest lepiej.... niż publicznie dokonywać chirurgii i dekonstrukcji wiersza... A przyznaję, że czytało mi się rozmaicie w czasem zmienionej wersyfikacji... Więc Lubię... ale tyle offf-icjalnie;-P

brak tej kropki na końcu daje pewną możliwość i bardzo smutno się robi przy tym tekście, gdy człowiek sobie uświadomi, że on - ten on - może po epilogu nie nadejść, że nie powróci i będzie to rzeczywiście koniec spektaklu.
wiesz, varzyvko, ładnie to napisałaś.

wiele danek zsyłam:) smutno być ma, bo - jak brzmi moja ulubiona rada od bliskch "życie rucha nas każdego dnia"... ale ja wolę to ruchanie w mojej zapisanej wyżej wersji. ponoć cierpienie lepiej, gdy ma sens. i ponoć szukajcie, a znajdziecie. no i my - jak te psy:P