Szminka (wiersz)

Ja nie wiem, czy jest sens robić ci jakieś uwagi, bo już dawno zauważyłam, że ani z nich nie korzystasz, a zamiast przemyśleć od razu zbijasz. Ale może kto inny przeczyta.

Wszędzie walczy się z metaforami dopełniaczowymi, a to wcale nie z nimi trzeba walczyć, bo same w sobie nic złego nie niosą, a z autorami, które źle z nich korzystają. A źle jest zawsze wtedy, kiedy jakiś środek wybija się na powierzchnię tekstu, czyniąc z siebie główną atrakcję. Pal licho z czerwoną szminką, ale dodawanie do niej głupstw nie wybrzmiewa, ten fragment robi się kanciasty, jakby autor chciał na szybko zapisać swój pomysł, aby mu nie uciekł, a potem do niego nie wrócił, żeby z pomysłu zrobić coś fajnego. Do tego głupstw-ust nieelegancko się rymuje.

Innym problemem jest dodawanie czy w niektórych miejscach namnażanie słów, które raz - są z innej beczki, dwa - nic do tekstu nie wnoszą i są wyłącznie zapychaczami.

Z twojego tekstu, Nathir, pozostawiłabym tyle:

do twarzy ci ze śmiercią mała
jak z czerwoną szminką
rozmazaną wokół ust

czerń jak dom
ciepła i przytulna ma zamki w drzwiach
z rodzinnymi tragediami wnętrza
zmarłych klubowiczów
papiestwo wszelkiej sztuki
ponad pozorami

popielniczki pełne łez

ktoś cię szukał
miał na myśli brzydkie rzeczy

ostatnio mało miłości było w powietrzu
ty w objęciach nocnych klubów
ja w mrocznej stronie Walentego

do twarzy ci z ciemnym tuszem wokół oczu


Jeszcze sobie myślę, że raczej jest się PO stronie, a nie W stronie.

chociaż i to:
"papiestwo wszelkiej sztuki
ponad pozorami"
niby ma określać klubowiczów, ale jednak odciąga myśli od głównego nurtu