stacja księżycowa (wiersz)

Ten tekst jest jakiś... dziwny. Niby sentymentalny trochę, a tu nagle ten pan wszechświat i krawat i robi się kuriozalnie.

ale ja jestem kuriozalny, dadaiści wysłali mnie w przyszłość. Podróż w wehikule odmienia człowieka. miałem przekazać kilka ważnych informacji... ale znam tylko język dada.

bardzo dziękuję za komentarz i za zainteresowanie się skromnym dziwakiem, lecz dżentelmenem.

pozdrawiam czas

Dadaiści powiadasz, w podróż Cię wysłali :) A to ciekawostka. Opowiadaj zatem koniecznie, co u nich słychać!

Najwięcej rozmawiałem z Hansem R., dużo się od niego nauczyłem. Przenieśli mnie w momencie kiedy już można było poczuć nadchodzące zmiany. Mimo że wiedzieli, dadaiści, że ruch-nieruch długo nie jest w stanie istnieć, wielu rozstawało się z nim z pewnym smutkiem. Jedyni ludzie z którymi piłem wódkę.

pozdrawiam czas

Gdzie ja te synapsy i połączenia międzyplantarne czytałam...

Ej, ja się zgadzam! Też już nie wiem co jest kim, kto jest czym i którędy na górę.

To niby ma sens, takie wyolbrzymianie dystansu między ludźmi, który wcale nie musi się liczyć w miarach odległości fizycznych. Tylko czasem te synapsy, trochę więzi jak pępowina, potrafią połączyć te odległości w jakichś przebłyskach. Czy to jednak wystarczy?

Brakuje tu jednak czegoś mocniejszego, brakuje kręgosłupa, do którego można by te słowa przyczepić i stworzyć szkielet.

dziękuję

pozdrawiam