paprochy (wiersz)

Szkoda, że nie farfocle (<3), paprochy też lubię, ale to jeszcze nie to, co farfocle! Nie wiem, kto wymyślił to słowo, ale jest cudowne.

Zastanawiam się nad koniecznością tej drugiej strofoidy, bo tak szczerze, to dodajesz w tym miejscu obrazek, który jest jeszcze niewyklarowany. [spróbuję to wyjaśnić, choć wyjaśnianie nie jest od dłuższego czasu moją mocną stroną] Najważniejszy jest w niej dom - przez to słowo mamy przejść do kobiety, z którą dom jest tworzony - dalej mamy, jaka w tym domu kobieta ma być. Ale to, że literatura w tym domu jest punktem stałym (tzn. miała być - "było" wskazuje, że jednak się spaliła), czymś co miało przetrwać mimo zniszczenia domu (a dom to miejsce tworzone z kobietą, czyli że jeśli kobieta czy ktoś bliski odchodzi, zabiera ze sobą to, co dla niego pisaliśmy) - przechodzimy już w inne pole problemowe.

Dla mnie wszystko, co istotne w tym tekście to (obrazek drugiej strofoidy na pewno przyda się w innym tekście):

pod moimi wersami często zbierają się
paprochy

wszystko zależy od tego z jaką kobietą jesteś
bracie, ja staram się być blisko tej -
która nie każe ich sprzątać

(co najwyżej rzucić nieco światła)

(zabrać łokcie ze stołu)

Dziękuję Ci pięknie - to jest godna i zacna interpretacja !

Druga strofa ma tu znaczenie - wiesz, że nie mogę psuć Wam zabawy i wyjaśniać.

Lubię jednak widzieć w tej drugiej strofie - płonący dom który tańczy - poruszany wiatrem i literatura z pudełka - wiesz jak płoną kartki na wietrze - te pyłki, czarne spalone fragmenty -
paprochy ?

I jeszcze coś - a jeśli pojawiają się w tym tekście - co najmniej dwie kobiety ?

Pozdrawiam Cię serdecznie i mocno i Dziękuję.

p.s. jestem ciekawy Twojej interpretacji pod poprzednim.

Przeczytałam pierwszy wers - a kiedy w drugim doczytałam "paprochy" - skojarzyłam je z tymi, którzy pod Twoimi wierszami piszą komentarze - ale tylko z tymi, którzy ganią. Ale to było tylko najpierwsze skojarzenie. Dwóch kobiet nie wykryłam, ale jedną - nieroszczeniową i tolerancyjną - owszem :-)

Widok płonącego papieru to dość świeżo zakorzeniony obraz w mojej głowie, więc wiem. Dwie kobiety są wyczuwalne - jedna występuje wprost, druga w domyśle, bo jeśli trzeba szukać takiej, a takiej, to wnioskuję, że była jakaś, która tych "kryteriów" nie spełniała, której paprochy przeszkadzały.Trzeba znaleźć człowieka z podobną hierarchią wartości albo chociaż takiego, który tę naszą potrafi zrozumieć.

Jeśli chodzi o tekst poprzedni - czytałam kilka razy, ale wciąż nie mam nic do powiedzenia na jego temat.

Bardzo Dziękuję ! Jesteście Zjawiskowe Dziewczęta ;>

będę miał więcej czasu internetowego - to coś kliknę :)

pod moimi wersami często zbierają się
paprochy

Cudowny zapis! - te paprochy to z kobiecych lokci Arty?.

Pozdrawiam.

Aleś pojechał, aż mnie prawie zamurowało." Ja staram się być blisko tej - która nie karze ich sprzątać. " zauroczyłeś mnie tym. Chociaż to z jaką kobietą jesteś wolałabym przeczytać w jakiej kobiecie jesteś, bo z jaką, to jakby teraz, albo na chwilę tak bez zobowiązująco. tekst jest utrzymany w takim tonie, że trudno tu nie pomyśleć o poważnym związku, przecież to żony albo matki czepiają się o łokcie na stole czy jakieś inne drobiazgi :)

w ogóle to mi się skojarzyło z "polepiony" Fisza

Figo-coś w tym jest...gdy pierwszy raz tu przyszedłem,znajomo mi się wydalo, teraz wiem dlaczego. Sprawna konstrukcja.

FIGU (moja droga) - ja z Fiszem mam wojnę prowadzoną od lat i niezmiennie nie zaglądam do jego...ale ufam, że to komplement : - ) przyjmuję i dziękuję !

Do wcześniejszej wypowiedzi - hah - żony albo matki, nawet nie wiesz jakie mi się zrobiło uśmiechnięcie duże !