rozdrzemnienie (wiersz)

Pojawiają się zgrzyty i niedociągnięcia, aczkolwiek masz też trochę fajnych momentów. Szczególnie zapamiętam zderzenie tkanek i ziaren, jakie to wszystko podobne! Lubię poszukiwania analogii w świecie. I jeszcze, że te ziarenka to i kawa, a potem także modrzewie.

Ten zapach jak ciastko Prousta przenosi nas gdzie indziej, wędrujemy wspomnieniami, ale... gubię się w tym obrazie, gdy wchodzi "drzemiąc...". Bo jeśli to wszystko w drzemaniu się odbywa, to trzeba być wcześniej zaznaczyć, aczkolwiek sam tytuł wystarcza. Wprowadzając w tym miejscu drzemanie, drzemkę wprowadza się do wspomnienia - ktoś tam sadził modrzewie, drzemiąc.

."witam się swoją poranną rosą" - to wita się z poranną rosą czy jak to?

wszystkie fajne momenty występują wyłącznie w części pierwszej, druga wygląda jakby napisał ją ktoś inny. posucha pamięci - wciąż mnie zastanawia skąd się biorą takie konstrukcje, a u nas na Wywrocie jest tego zatrzęsienie. nie mam pojęcia co jest tematem drugiej strofy. pamięć, nieszczęsny Nietzsche, słońce, podmiot liryczny i jego problemy z pytaniami? o so chozi?