indiański (wiersz)

Do "ciemnio - brunatne szaty" na prawdę dobre, dalej jest już nadmiar i komplikacja.

Przyciągnęła mnie tu słabość do motywów indiańskich, ale widzę, że uciekłaś od tandety - bardzo dobrze! Pomysł interesujący i chce mi się to czytać, aczkolwiek trzeba by jeszcze popracować, zwłaszcza nad środkiem.

1) " pamiętam trzask drewnianych rupieci" - wcześniej insynuujesz, że zdarzenia związane z nadaniem imienia są poza zasięgiem podmiotu, zatem jak może coś z tej nocy pamiętać? niebezpiecznie rozmijasz się w tym miejscu z własnym słowem

2) "ciemno-brunatne szaty" - jesteśmy w kręgach indiańskich, przynajmniej w tym polu semantycznym, zatem "szaty" źle brzmią, bo kojarzą się bardziej ze strojami dworskimi, ewentualnie mieszczańskimi. Poszukaj czegoś bliżej Indian.

"ciemno-brunatne szaty
trochę szkoda
że nie wiem już jak mnie wtedy nazwali" - może dobrze byłoby to wyrzucić? i oddzielić znajomego, dając do nowej strofoidy?


I zakończenie też jest fajne - dobrze, że ta nitka do czegoś nas doprowadziła. Gdybyś chciała coś o Indianach poczytać, to polecam książkę: "Ishi, człowiek dwóch światów".

Pozdrawiam

Pomedytuję sobie nad tym tekstem, bo nie chcę go utracić, a wyszlifować jak najbardziej. Kultura Indian wydaje mi się niezwykle interesującą, tak też z wielką radością zgłębię poleconą lekturę! Bardzo dziękuję za wyostrzenie pewnych błędów, postaram się je poprawić, bo jak już wcześniej wspomniałam wiersz jest mi nieobojętny pod wieloma względami ;-)
Pozdrawiam

mała uwaga;-) chyba raczej nie "plemie" "a plemię" ;-)