Wiersz wymyślony w łazience (wiersz)

Tak konstrukcyjnie:

"krzyczącą o nawrócenie świata
rozebraną wariatką
a mimo tego moglibyśmy się
nie porozumieć" - mnie się zdaje, że pierwsza strofoida powinna się kończyć po wariatce, bo o porozumieniu to jakby zaczerpnięcie nowego oddechu, oderwanie się od wyliczenia, które nie do końca płynnie przechodzi. Może właśnie takie wyeksponowanie dwuwersu coś więcej by zdziałało?

O całości jeszcze pomyślę, bo myśl pewna mi się pcha, ale czeka na kształt.

jak dla mnie pierwsze dwie są świetne, bardzo dopracowane i przemyślane, ale później coś zaczyna zgrzytać, to chyba upięcie kilku obrazów w jeden; takie poplątanie boga z serialami, kiedy głównym adresatem jest jakiś mężczyzna. dla mnie lepiej brzmi bez tej części. 'to co mam a mam niewiele
ciebie mam swoją kryjówke'
choć i tak jest wiersz dobry.