Wiersz poetą (wiersz)

Jestem wierszem dla Ciebie

I muszę wyznać –

Głupio mi w tej papierowej…

Literalności.

Znieważam i rozgniatam,

marnuję - niewinność kartek.

Ledwo tknięte piórem,

spadają w otchłań kubła.

Zostawię Ci trochę miejsca,

na to, co tylko zechcesz.

Sama biegle mną władasz.

O tu:

Bo nie wiem czy lepiej Ci w kwiatach,

czy w kościsto – szarym popiele,

choć chciałbym.

Jedno drugiemu bliskie.

Kwiaty na grób,

popiół na – wóz.

Może nim się rozsypię…

Podkwiecę wierzchem -

Będę lepszym wierszem.