osierocone jutra (wiersz)

anastazja

maleńki skrawek materiału ma moc
czuję całą ciebie

wracam do tego miejsca rozmyślać
lub przestać
szukam twarzy
dopasowując wrażliwość

modlę się do ścian których nie ma

pokaż świat z dobrej strony

16.02.2012

Dodaj do ulubionych

Tweetnij

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się

Bożena B 20 lutego 2012, 15:06

zgłoś

Jeszcze przychodzę tutaj ;) Uwaga taka sama, jak na L., czyli bez labiryntów i przechodniów jest dla mnie cudnie. Tutaj, w przeciwieństwie do L. można edytować bez końca, na szczęście :)

Pozdrowienia

anastazja 20 lutego 2012, 17:54

zgłoś

Witaj Bożenko. Dlatego lubię tu bywać. Choć dostaje się w kość czasem.
Pozdrawiam cieplutko.

Marzena P.S. 20 lutego 2012, 18:28

zgłoś

a ja to ciebie, twoją itd wywaliłabym...

anastazja 20 lutego 2012, 19:53

zgłoś

twoją owszem, ale ciebie nie mogę, musi zostać. Przy okazji "zmartwychwstanie".

Pozdrawiam.

Tomasz Smogór 22 lutego 2012, 20:50

zgłoś

Tytuł przykuł uwagę.

Coś tu jest. Wrócę

Tomasz Smogór 23 lutego 2012, 19:54

zgłoś

no tak skrawek jak amulet

anastazja 23 lutego 2012, 22:45

zgłoś

Dziękuję Tomaszu.

przysłano: 16 lutego 2012 (historia)

Inne teksty autora

Kaśka za rzeką (19)
anastazja

Tamtego dnia
anastazja

La nipote Daria
anastazja

Spowiedź
anastazja

Lato na walizkach
anastazja

Mrok
anastazja

Jestem jak pies
anastazja

więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

osierocone jutra (wiersz)

anastazja

Inne teksty autora

Zgłoś obraźliwą treść