Ostatnia pocztówka z zimowego miasta (wiersz)

Coś w tym jest, ale nie zastanawiałeś się, aby trochę bardziej ten tekst rozpisać? Bo przypomina przede wszystkim refleksję, która byłaby dobrym punktem wyjścia. Pocztówka ostatnia, bo i zima odchodzi, więc jeden z jej atrybutów nie będzie już potrzebny. Zimę oczywiście można przełożyć na stosunki międzyludzkie, wtedy przynajmniej odchodzimy od pewnej cykliczności, która swoją drogą jednak klupie się po czole: no co żeś ty uczynił, a z czego ptaki będą jeść w przyszłym roku?
Zima nie powróci czy ten, który dokładał pokarmu do karmnika?