Przed grudniem (czytane w obie strony) (wiersz)
Rita
u wezgłowia godziny odprawiają kazania
w dolnych partiach ciała ciężar
stroi sobie żarty z ołowiu
strugając wariata burza w mózgu rzuca na kolana
przepowiednią rychłego końca
między piersiami niepokój przysparza kłopotu
z oddechem
świat nadal się kręci
wyśmienity
3 głosy
przysłano:
31 marca 2012
(historia)
przysłał
Rita –
31 marca 2012, 11:53
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się
Dziękuję za przeczytanie moich tekstów.
sirocco.
Dziękuję,za wizytę:)
Tak, podzielam Twoje zdanie - koniec do przemyślenia , więc myślę...
Pozdrawiam:))