Literatura

Kołysanie - biodra (wiersz)

Patryk Nadolny


na zimę się cierpi a śniegi przychodzą tu same
dobierają się w pary wchodzą do ogródka
w kołysanie wprawiłem rzekę dzięki biodrom
a kobieta wyszepta: ukołysz po brzegi

do przedwiośnia daleko tym bardziej do łózka
które bawi się z nami w znaki i podchody
na oknie słońce waha się jasną poszlaką

że jeszcze ukołyszę czas i pamięć w rzece
w którą razem wstąpimy po skończeniu świata


Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
przysłano: 28 kwietnia 2012 (historia)

Inne teksty autora

Głód
Patryk Nadolny
Czterowers o głodzie
Patryk Nadolny
***
Patryk Nadolny
Odejścia
Patryk Nadolny
Gołębie *(pantum)
Patryk Nadolny
Wiersz
Patryk Nadolny
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca