Zaimek (Michałowi ponownie poczaśnie) (wiersz)

* przy

                                                                                                                                 przy

                                                                                                                           stanął przy obok

                                                                                                                              przędąc

                                                                                                                     przące przeczeniami bo

                                                                                                                  (fr. wiersza "Michał i Ona"'

                                                                                                          z tomu ''Nadmgnienia zmrużenia" )

(to-jego-o niej-o nich-mi-im-tu-o tym-)

 opowiedział że pracował w hospicjum by wzmóc

swoją wiarę aż się chciało się jego wrodzone ixonogi

objąć mimo niewiadomej wzorem hołdów historycznych

bo dodał że ot po prostu go jednak wzięło do niej i że czuje

że jednak aż się chciało bez łez bo obce jak tylko się da

z(a)wrócić w papier zapis i potem przeczy-

-tać- -ć- -tać- -ć- -tać  jak należy (się)

wiersz o miłości post factum post scriptum

gdy wróżby z płatka spłatały fatum i fakty

bo finał był znany

(to-jego-o niej-o nich-mi-im-tu-o tym) i wiersz

dedykowany przyjacielowi zamkniętemu ot

tylko inicjałem z dodatkiem zaimka by za-

-stąpił przyczynę i sedno okochanej opowieści o walce

wyliniałej rakiem i historią batalii za jak

najlepszy wyraz kwiatka by oddać linienie

nowatorskim wytworem przeżywania nowotworu

nawiązaniem obrazem nie czekaniem na dziiii-

-i-

-L-ęk-uję-Ć bo było (to-jego-o niej-o nich-mi-

-im-tu- o tym) po linieniu było po wierszu było w tomie było

tylko ale  (to-jego-o niej-o nich-mi-im-tu- o tym) wieczór

i przednoc nastały

autorem i był on

jak zaimek siedział w kąciku zaciśnięty ustami

i wzmocnionym ixem w kolanach bliski ujścia i

wyjścia wiedział pytany marginesem o

czy jednak wolno

to-jego-o niej-o nich-mi-im-tu

i  uścisk kumpla i autor czyta i zaimki

i inicjał i szczere przejęcie świadome że to

przesadzony środek wyrazu ale warto jednak i przy-

- przy---ja-------ciel cel-cię-ja ---- cię-

cięcięcięciwam i zza za-

-imka za płaczem wybiegł ci i

autor i ja przy

pełnej sali przeklinem w duchu na ducha i

brukowca ze zwierszeń pomimo

że jednak podobno czas lecz-

-y  spowiedników (ja opuszczam

twoje strzechy idź no bo już) nogi

nadal wykształcają cienie symboliką

niewiadomej widać

pomimo (to-jego-o niej-o nich-mi-im-tu-

ze-mnie-

się) poza ramieniem nawiasu

milczy mi się