Można wyjrzeć i wejrzeć można

Alinie

________________________

Odpuszczam sobie tego świata winy

grzeszyłem myślą mową uczynkiem

od niechcenia rwałem kwiaty

na miejskich klombach bez wstydu

Literatura piękna jest dla silnych ludzi

jej ciężar ugina półki i wyciąga ręce

do samej ziemi jest zaledwie kawałek

spoczniemy w niej kiedyś z przypisem

Nie pytam kto jest za sam idę naprzeciw

pełnymi naręczami zrywam wiatr

w locie myśli łapię i wiążę w pęczki

uprawiam deszcz i zagony modrej kapusty

W wilgotnych kłębiastych chmurach

(tylko wariatka wciąż tańczy i tańczy)

odpuszczam sobie wszystkie zaniedbania

nawet te których popełnić nigdy nie zdołam

Odpuszczam innym winy tamtego świata

(po roku który tak pięknie minął)

nie mam(y) już nic do zarzucenia sobie

ufnie kładziemy ręce na ramionach

– w Twoich oczach zamieszkał spokój