Literatura

koniec lata? (wiersz)

Evit-ka

 

ten fenomen unaocznił mi się
po zerwaniu z sezonowym Zdzisiem:
że w żółtości nieuchronnej liście
że wieczorem jakby chłodniej – oczywiście
i z festynów znika mgiełką z cukru wata
znak widomy? – to już koniec lata?...

suknie kobiet – z woli własnej – poskromniały
ktoś zamyka bój w regatach szkwałem białym
na straganie – strachem zdjęte – bledną kwiaty
grafomani rzeźbią w smutku poematy
z plaż zbiegają berkowe pogonie
bez odwrotu – to już lata koniec

jeszcze jedno dostrzeżono wczoraj –
gwiazda spada prosto z nieba do jeziora
tam zostaje utopiona w błotnym dnie
może przetrwa przez rok cały?... któż to wie –
a do tego ostygł Zdzisław – jak herbata
wykrakałam? to na pewno koniec lata
 

 


słaby 1 głos
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
przysłano: 20 sierpnia 2012 (historia)

Inne teksty autora

więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca