rybik (wiersz)

robaki są znośne gdy mają kapelusze mogę wytrzymać

z robakiem w kapeluszu z muszką owocówką nawet w jesień

póki co żłobię bruzdę na zawsze –

dotykam kobiety księżyc jak portal żre moje włosy

na głód dobre są moje nasiona ale nie na wieczny głód

orgazmu – póki co żłobię bruzdę na chwilę jak zdziwienie

od kwiatu mam twarz to nie jest twarz to nie jest krew

Twojej myśli o mnie nie sposób zapamiętać

– póki co żłobię bruzdę bez siebie tonącego

uderzony na odlew jak rybik ale w kapeluszu

                                                                             8/9 lis 2012