Czarne koronki (wiersz)

" Opanowanie to cierpliwość. Uczę się sztuki
pozowania. Dla życia jestem piękna, ukoronowało mnie
(...) - patrzę tak, jakbym wiedziała wszystko.
Mam szesnaście lat i zamknięte usta."

tyle - reszta to kwiatek przy kożuchu.................zbyteczne nadsłowie lub inna bajka

I tak dużo Pan wybrał, pozdrawiam :)

O! to jest właśnie dobry wiersz. Czy to w wersji oryginalnej, czy bardziej skondensowanej przedstawionej przez Mithrila, jak kto woli(wtedy wypada trochę ładnego obrazowania, choć może faktycznie tekst jest spójniejszy). Tyle że ja jestem w tym wypadku mało krytyczny, po prostu lubię zarówno taki styl pisania, jak i Muncha. Tylko link do obrazu by się przydał: www.munch.com.pl/Munch-1881-1894/edwardmunchsiostr…

Dla mnie niewiele, ale ja wolę Muńka. :)

Jak dla mnie "Kamą" podniosłaś wysoko poprzeczkę, to był naprawdę dobrze skrojony wiersz. Tutaj wszystko jest takie powierzchowne, a pod tym opanowaniem powinno się przecież aż gotować, aby w końcu wybuchła krzykiem. Bezsilność i krzyk są już tam sztampowe w tym temacie, że całkowicie mnie rozczarowały, pojawiając się w zakończeniu.

"I wtedy wypada krzyk" - tu mam wrażenie, że lepsza byłaby konstrukcja eliptyczna I wtedy krzyk..., ale to moja subiektywna sugestia. W zasadzie nie wiem jak to zrobiłaś, bo przechodzisz takimi krótkimi cięciami od kwestii do kwestii, a i tak jest dobrze :), co się rzadko udaje. I jeszcze zadrą mi ten kolor nieba - jakiś taki naiwny.

Mithril informuję, że edycja komentów działa :) sprawdzone przed sekundą

Jak zwykle dziękuję wszystkim za komentarze i pozdrawiam.