Nieobecność (wiersz)

niewidzialna ręka depcze

martwe krople deszczu

wiatrem napełnione potwory

snów nietkniętych spokojem

karmiąc niezdobyte szczyty łaskawością

gasząc przestrzeń zamkowej sali

pustych okien taniec światła

zatrzaśniętego w oczach

maleńkich dzieci

gdy panuje odwieczna

gra światło-cienienia

moc klarownej szarości

groteskowa siła zamienia

w pustkę i dociska

do martwej piersi

wtapia w nieobecność