Totalna zagłada (poezja maciejowa) (wiersz)

Słońce kryło oblicze wśród chmurnych woali,
Liście więdły na drzewach, mimo lata pełni,
A wiatr, jak pies do budy, pobiegł krokiem chwiejnym,
Z jabłoni owoc spadał, jeszcze niedojrzały.

Zdychały świerszcze w trawie i stonka w ziemniakach,
Serce świata, choć zdrowe, nagle bić przestało,
A niebo poszarzałe ogarnęła żałość
I bezsilność, lecz deszczem nie mogło zapłakać.

Tylko wrony upiornie krakały nad lasem,
Pieśni czarne, jak dzwony przed apokalipsą,
One nieszczęść, jak karmy, zawsze były łase.

Każdy we wsi w popłochu i na drżących łydkach,
Uciekał, jak faraon przed plagą egipską,
Kiedy wyszłaś na ganek, taka byłaś brzydka.


Wincenty Bździoch /Kozia Wólka/ czyli Dorka Wiśniewska