Pod kapliczką (wiersz)

Niósł  na barana szczęście,

przyszłość ubraną dziś w suknię  koloru ekri

zmaltretowaną weselnym szaleństwem po świt.  

Drogą pod górę upstrzoną brokatem jaskrów

podążali wolno w kierunku kapliczki

na szczyt, bliżej Boga i zasięgu.

Szeptali obietnice niczym różaniec, w kółko

zapewniali, że już na zawsze.., już nikt inny..,

planowali gdzie postawią kufer, zaparkują łóżko,

pili szampana we dwoje wtuleni w marzenia.

Zapach łąki koił zmęczenie,

śpiew ptaków  pieczętował przysięgi

od dziś na całe życie

wspólny dom i drzewo i syn,

wyzwania w obliczu wschodzącego

razem.