Sonet o zlocie Wywroty 2 (wiersz)

Gdy smutek zaleje cię falą jak z klozetu

albo jakby ktoś polał cię wodą  z konewki,

gdy rzewnie wspomnisz  tańce, bitwy, zwiewne dziewki

– wtedy zrób tak jak Szekspir: napacaj sonetów!

O tym, że wódz Hajdi z miłości do pulpetów

na obiad przez las szturmem powiodła  Marchewki.

O tym, że Jacenty po spożyciu nalewki

do swojego napletka się zwrócił „Napletu!”

I o tym, że Grzesiek, ten z pokoju chłopaków,

naprzywoził ze sobą  jakichś swoich robaków

 – trudno powiedzieć czemu: co leśnik, to leśnik.

Nie cieszą mnie cukierki, nie cieszy mnie Kraków,

ja poproszę więcej z Wywrotą biwaków,

wsadźmy więc cycki w pociąg i znów gdzieś je wywieźmy!