Ostatni lot ćmy (wiersz)

Głos siadł mi na starość, to i ja usiadłem, bo biją,
kije mają i pręty tępą puentą pozakańczane.
Nawet tutaj, za kontuarem w barze, spokój jest
tylko przestarzałym silnikiem na paliwo,

którego złoża wyczerpały się już
dawno temu. Deklamuję ci Staffa z pamięci,
odkurzyłem go specjalnie, no ale nie za to
ci płacą te osiem złotych za godzinę, byś 

przerywała kąpiel w oparach smolistych
substancji i słuchała bezczynnie pierdół
o tym, że kręgami jesteśmy na wodzie 
i śladami na piasku, że byle pierdnięcie

skazać nas może na karę nieistnienia. 
Wyprowadzają mnie, a ja zdaję się tonąć
i już jako tonący chwytam za brzytwę
twarzy twojej niezwruszonej. Wysłuchaj

chociaż ostatniej prośby skazańca 
i wyślij sms o treści "pomagam" 
do Boga - do światła, które mi jakoś
nie po drodze.