Mural dla Freddiego Mercury'ego (wiersz)

Dzisiejszy tekst przechodzi obok mnie, bez specjalnej straty..........................cóż, treść koreluje z obecnym „stanem” ogłupienia hipokrytów w obliczu pewnej liberalizacji postaw i wartości.

Nigdy nie przepadałem za „Queen`ami” poza płytą (wyjątek stanowi...) „The Game” z 1980 roku – reszta tworów, łącznie z koncertami była i jest obrazem kiczu na zapotrzebowanie, którego chorował i choruje świat, gdzie toleruje się i hołubi takie „indywidualności” jak Freddi podtrzymując tym samym głęboki deficyt „zrównoważenia” wsparty o destrukcyjne zachowania hedonistyczne i kompulsywne


ale żeby nie było.............................napisane w sposób, który przychodzi płynnością czytania (nie męczy)

Raczej nie koncentrowałem się na samej muzyce, wiec trudno mi oceniać, FM jednak tak czy owak miał w skali głosu duży potencjał, a były to jeszcze czasu gdy królowały brokaty i disco. Zresztą jak sam twierdził Lennonem nie był pisał piosenki jednorazowego użytku, mówił tak chyba z przekory, bo jest w panteonie legend tak jak np. Michael Jackson. Rozchodziło mi się tylko o człowieka, jego samotność i pogubienie, zobaczyłem go jako chłopca w ciemnym pokoju, można grać dla trzystu tysięcznej publiczności i można być jak paluszek, a potem zapłacić za wzloty i upadki, zapłacić najwyższą cenę. ;-) Odnośnie współczesnych, to tak jak zazwyczaj bywa świat goni za nowinkami, ale akurat mało mnie to interesuję.

nie inaczej odczytałem tekst, tłumaczyć mi go nie trzeba :-)

samotność(?) zapewne............................kiedyś był (panował) Heliogabal
jakoś odnajduję analogię ;-)

Przybliżyłem tylko genezę wiersza:) do czasu gdy osobnik Incitatusa nie mianuje senatorem, to może się uważać nawet za kobietę. ;-) Nie chciałbym osądzać bo nie jestem kompetentny, nie znam wszystkich cząstek danej rzeczywistości, odpowiada mi rola przedstawiającego rzeczywistość choćby w szczątkowej cząstce, niż tego co ocenia.

..................... :-)