Kier (wiersz)

nieprawdą jest że serce pęka jego tylko ubywa

na przekór tym mądrym co mówili że jest prostytutką

nakładającą na siebie nowe warstwy przelotnych znajomości

 może za każdym razem po prostu się zmienia

od pierwowzoru odbiega kształt położenie i rozmiar

i sporo trzeba w nie wpompować by je na nowo oswoić

każe wysyłać miniaturowe statki  jutrzejszych kartek kalendarza

topić wczoraj w listach z nadpitej butelki

zabrania płakać

łzy nawadniają jedynie kolejny chwast

wydostający się ab imo pectore

należy wierzyć że wszystko co mówi ma jakikolwiek sens