Samotność (wiersz)
Ringe
Jest jak przestrzeń wokół mnie
Wpuszczam ją do mojego wnętrza
Biorąc z niej głęboki wdech
I pytam po co przyszła
Krąży we mnie
Jest cieniem, natręctwem
Swobodnie poruszającym się w mojej głowie
Wymywa wspomnienia o ludziach.
Wymywa istnienie.
fatalny+
4 głosy
przysłano:
12 pazdziernika 2013
(historia)
przysłał
Ringe –
12 pazdziernika 2013, 20:58
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się
- ją do mojego wnętrza
- Biorąc z niej
- Krąży we mnie
- w mojej głowie
Wiem, wiem, czasem one tzn zaimki osobowe sa niezbędne, ale tutaj można je zniwelować.
A tak w ogóle to z tą samotnością nie jest znów tak źle...często sami jej szukamy.
Poczytam następne.
"Jest jak przestrzeń wokół mnie
Wpuszczam ją do mojego wnętrza
Biorąc z niej głęboki wdech
I pytam po co przyszła" - to występuje w takiej bądź ciut, ale naprawdę ciut innej formie u większości początkujących piszących o samotności. Bo kiedy zaczyna się pisać to albo o niej albo o miłości. Dwa naczelne tematy i dlatego tak niebezpieczne do startu.
Sama coś podobnego tworzyłam u zarania :)