sceny mostowe (wiersz)

(a w nich te dwie)

stanęły - mojość i twojość
na moście - wyraźnie się bojąc -
że wściubią nos w sytuację
gdzie tylko jedna ma rację

mojność nie zrobi ni kroku
i twojność też daje spokój -
dumają na lustrem Wisły
bo w końcu po coś tu przyszły

żeby się spierać na moście
i jakiejś dowodzić wyższości? -
w duszę przykopią lub w zadek
dla żartu? - na wszelki wypadek? -

zajęły pozycję statyczną
tak śliczną i dramatyczną
że nawet pomyśleć strach
iż mostek ten... nagle trach

bo wtedy mojość z twojością
nie zdążą się zająć miłością
tupiącą po moście wszerz
i nie powstanie wiersz -

jest mojszość z twojszością na moście...
o dalsze detale nie proście