zostań (wiersz)

pójdę jutro namost namost namosteczek

z sercem kamiennym windą głębinową

nachuj nachuj nachujeczek mam cień rzucać

szczęśliwszym pod stopy dzieciom na berety

spływa odra po brudnej krainie w płytkie morze

tylko chwilę będę błyszczał na dnie złotą myślą

że nareszcie jestem niewidzialny choć poszukiwany

przez służby niesłużebne

przez oczy czerwone

przez litość boską częstochowską

pies w przedpokoju nakryje uszami

moje ostatnie słowo