Pełna Kultura / Torcik / Znów zalało sąsiada (wiersz)

Wiersze Piotra Jemioły, wyróżnione w I Wywrotowym Turnieju Poetyckim

Pełna kultura

Portfel pęcznieje w oczach

i wybucha serią drobnych

salw. Role są rozdane: kasjerki nie wstają z miejsc

i patrzą tępo jak kibice jakiegoś martwego sportu,

a biogramy pełne nieistotnych szczegółów,

które można by zmilczeć. Skoro już chowasz tę mityczną

w pewnym kręgu urazę, staraj się upchnąć ją dobrze po

kieszeniach. Przestań pleść bzdury o rzyganiu

na pół etatu, permanentnym braku.

Korona jest z tektury, filcu i miodu – jak u Beuysa – i nie

spada z głów dotkniętych przedwczesną siwizną.

To tak w dręczącej nas kwestii klasyków.   

Idę pozbierać cały ten bilon. 

03. 05. 2014

Torcik

Koszula na sznurku łopocze jak flaga.

Ślinię palec, żeby sprawdzić kierunek wiatru.

Kto by nie chciał mieć takiego godła?

Święto, ale króluje twardy real: wprawiono             

w ruch igłę świata, która bez niczyjej

zgody wkłuwa się nam w gardła.

Nie tęsknię za całością, bo

całość pocięto jak płótno na szarpie,

jak torcik w moje ćwierćwiecze.

14. 04 – 03. 05. 2014

Znów zalało sąsiada

Poranne depresje trwają tak krótko, że nie jesteś w stanie

skosztować ich owoców, choćby były nie wiem jak

smaczne. Być może przejadł się pewien rodzaj autoreklam.

Niczym puszczane w kółko pasma śniadaniowe.

Gdy „nie ma już wyżej”, wystarczy schodzić w dół.

Udawać, że „istnieje głębia” – jak do tej pory. Tymczasem

jest okazja, więc ślinimy się na myśl o porządnym

depresyjnym śniadaniu z kacem w tle.

Ale w sumie nie ma go z kim spożyć. I dużo życia wokół:

podjazd śmieciarki; pan pomaga pochować psa innemu

panu; z ran Chrystusa wyciekł płyn w kolorze lila róż.

Te rzeczy są jakimś „rozwiązaniem”.

14. 04. 2014