zapomnij / jak bardzo jest przenicowany wasz świat (wiersz)

* 

podejrzanie gładko się  

wypoczywa

po kościach rozeszło się oczekiwanie na cudze ręce szperające po kieszeniach 

rozpanoszył się nad podziw rumiany strach 

ma wielkie oczy skierowane zawsze daleko na wschód 

sękate łapska bijące bez pardonu na odlew 

za pazuchą dwugłowe paszporty lub spisane krwią wersety z okolic kandaharu 

spływające 

jak deszcz po szybach 

a za rubieżą pękate mieszki i wory 

czujnie warują gotowe  

sięgnąć po cudze 

kółko zawleczki drażni palec  

świerzbi i omsknąć się może 

aż kusi by się zaciągnąć 

co prawda dawno rzuciłem palenie 

lecz nadal pamiętam że mogę rzucać granaty  

*