Powolny krok naprzeciw piaskowej burzy (wiersz)

przypominam sobie

nasz krajobraz pustynny

zbudowany gwałtownością wyborów

które spowija burza

a gdybyśmy tak umarli

zostając kolejnymi wydmami

to w dotyku i uścisku

zimnych ścian

tutaj zamknięta jest namiętność

siedzi opatulona w oazach

pachnie zobojętnieniem

boi się wiatru słów

co jakiś bliżej nieokreślony czas

przekrzykujemy się szczęściem

choć tak naprawdę

chodzi tylko o powiew wspomnień

samotny spacer w czasach uczuć