Chmara (wiersz)

Mam raka w krtani
wciąż się rozwija gdy wciąż
patrzę na boki

Mam raka w brzuchu
gdy próbuje się odwrócić
a oni wciąż ględzą ględzą
zbliżają oddalają którędyś przechodzą

Mam raka w miejscu o którym nie wolno mówić
jest tam dusi się pomylił to z klejem

Skaczą mi po ciele
drapią krzyczą zimno im
są wszędzie smarkają klejem
patrząc w dół naciągam włosy
stopą wykonuje krótki obrót
kreując na posadzce kremową tęczę
by nie widzieć w tym wszystkim
ani ich
ani siebie
garnka przy mnie nie ma
jest tylko zimny zużyty
klej do nosa
rakowi za uchem
zwisa kropla
wciąga łzawi
chyba pójdzie teraz gdzie indziej