do końca (wiersz)

um­rze dzień
a czas roz­kołysze pustkę
o za­pachu czer­ni
świt ok­ry­je wspomnieniem

bądź przy mnie
na­wet wte­dy gdy
dwa met­ry niewie­dzy dzielą miłość
niech czuję że wieczność
spędzi­my razem

do końca