Ich milczenie (wiersz)

Ich milczenie

Ich milczenie położyło się cieniem

na twarzach wyjącej konwulsji

Ogień dogasał

a konsternacja zaczęła tkać pajęczą sieć

mając nadzieję na rychłą przynętę

Nic jednak nie zwiastowało kolejnego deszczu

bo słowa afonii szybowały

nad bezchmurnymi wzgórzami

i oddalały się echem

po ostrych ciosach dumnych herbów

Korony głębokich tulipanów

leżały na pniach zwalonych drzew

To był już koniec?

Czas nie chciał się cofnąć

mimo łkania łez

a rozsądek z powściągliwością

już dawno przestał liczyć

groch na matrycy cierpliwości

i na want zaklęcia przestały działać

Sylwek Ed Derach