chwila nieistnienia (wiersz)

nachodzi mnie niekiedy myśl czy ten świat aby dzieje się na pewno
tracę na chwilę kontrolę nad poukładaniem rzeczy
to trwa chwilkę
taki szybki znak zapytania
nie potrafię uwierzyć w osobliwość dziania się
uskok w postrzeganiu rzeczywistości
mikrosekunda która niknie
wobec krzyku realności i zmysłów
to jakby chwila ostatnia
chyba
ta chwila tłumaczy mizerność linii życia
memento
jest świstem bicza
jękiem z bólu znoszenia smutków życia
zawiera usprawiedliwienie i wytłumaczenie
napawa strachem
zmusza do pogodzenia się z istnieniem

oddycham z ulgą
mimo wszystko