Literatura

Nie będę. (wiersz)

Zofia Bukowska

Życie.
Cztery ściany.
Miłość, której nie ma.
Szaleństwo, które ogłusza przejmującym głosem samotności.
Smutek, strach i myśl o miłości.
Emocje, tak wielkie lecz wciąż omylne w swych decyzjach.
Strach, który w obawie przed samotnością pcha w ramiona których nie chcemy.
Alkohol, który lekceważy wyrzuty sumienia.
Zatarty ślad miłości, która przeminęła.
Wyobrażenie za którym się tęskni.
Brakujący element.
Marzenie o tym by czuć, nie myśleć, mieć.
Ciągła niepewność intencji przekazu.

 


Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
Mithril
Mithril 10 marca 2015, 22:27
wytarte do granic środki: "życie", "miłość, "samotność", "strach", "emocje", "alkohol",
"sumienie" etc, etc... podane w najbardziej oklepanej formie pamiętnikowego
wywodu, jakich już miliony napisali adolescenci "tego padołu"
Zofia Bukowska 10 marca 2015, 23:15
Prawda jest taka, że to właśnie wyrwana kartka z pamiętnika nastolatki którą kiedyś byłam. Wiem, trochę to pretensjonalne i patetyczne. Dobrze, już NIE BĘDĘ. :)
Kuba Nowakowski
Kuba Nowakowski 11 marca 2015, 09:06
Mithril - uwielbiam Twoje komentarze - same w sobie nadają się na osobny tomik - piszę bez krztyny obłudy :) :) A wiersz Zofio... żaden :(
Markus 12 marca 2015, 08:13
ładny
przysłano: 10 marca 2015 (historia)

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca