drugi brzeg (wiersz)

Po obłokach gdy statki prężą żagle 
  przeprowadź  na drugi brzeg sadzawki 
  
po wodach po bagnach

stąpam nie moczę stóp 
  
jeszcze ten śmiech

magiem się staję

 
  prowadź na ostry gniew ludzi 
  
zmierzę ile jestem wart 
  czy ten krzyż na barkach 
  nie pozbawi sił 
  czy bicz wrąbie się w skórę 
  
płynie krew czerwoną żyłą

cienki powróz na szyi 
   pętla zaciska się umieram 

  
 nie wiem po co ten żal 
  owinięty powróz jak szal 
  
otwierają się drzwiczki 

statki prężą żagle

bezsilne blade policzki 

jak brzegi sadzawki