Literatura

po strunach ciszy (wiersz)

Jaro

podzielona ułamkami
ulotnych chwil

nie przemija 

wydziera myśli 
rwie z kopyta w samotną piaszczystą drogę

 

wyrwij się zaraz nim zginiesz nieświadomy istnienia

głębi wiecznie wolnej od nienawiści 
szelest liści przecina membrany

drga metaforą struna wierszy


w głowie poety zagubionego w świecie myśli 
na granicy obłąkania 

on nie zna innej ciszy

 


niczego sobie 2 głosy
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
Markus 30 marca 2015, 22:56
liryczny , ogólnie niezły
Yaro
Yaro 31 marca 2015, 21:13
dzięki Markusie..Pozdrawiam ciepło..
przysłano: 30 marca 2015 (historia)

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca