Na Krakowskim Rynku (wiersz)

Na krakowskim rynku

ludzi karmiłem

okruchami słowa.

Gołębie puszczałem wolno,

uwalniając z natrętnej dydaktyki,

one zaś dostojność karmienia chlebem

demonstrowały drobnymi kroczkami.

W tym dobrym trwaniu,

pomiędzy chlebem a słowem

był pocałunek,

którym w nadmiarze karmiłem M***,

bo wiem , że to danie

zawsze smakuje zakochanym.

Z  lekkim dodatkiem tej erystyki,

co pomiędzy jego a moim językiem,

rozkosz daje.