żadne pomiędzy czyli twoje na zawsze (wiersz)

nie zabrałam parasola i nagłe załamanie pogody 

bezlitośnie przypomina że w żałobie się jest lub nie 

ale nigdy pomiędzy 

nie ustaję w poszukiwaniu ustronnego miejsca na wymianę zaległych czułości 

wypełnianie ciszy rozpaczliwymi wiązankami od których więdną uszy 

jest tylko niemoc i więcej nic

czas zacząć oddychać by wrócić do siebie 

rozgarniam dostojny nieład zakłócony przez listy nieobecności 

nachalny plik papierowych formularzy ważnych jedynie tu i teraz 

w pokoju 

wciąż spoczywają znieruchomiałe w pół kroku drobiazgi 

części garderoby i wciąż gorące od emocji notatki 

sporządzone tuż przed ostatnią podróżą jak namaszczenie 

przysiadam na krawędzi łóżka 

obolałe gardło na dobre zalewa rozpłaczliwa wilgoć 

nastała bezczynność pulsująca nieznaną mi dotąd nutą tęsknoty 

chciałabym ci spojrzeć w oczy barwy burzowego nieba by zapytać 

czy właśnie tak wygląda twoje na zawsze