Na pętli (wiersz)

Nad ranem w tramwaju spuszczone głowy

kobiet upitych zeszłonocną posuchą

posłuchaj jak w rytmie stukotu

niechciane usta im puchną

Nad ranem nie chcę patrzeć w twarze

mężczyzn chorych od niedopicia

puchną im czaszki krzyczą palce

niewiele mają do ukrycia

Nad ranem wjeżdżam w rany miasta

tramwajem rozbijam się o brzegi

domów pełnych pustych stanów

nad ranem trzeźwieję na pętli