Do Patryka M. (wiersz)

Chciałabym ci zadać pytanie:

„Proszę pana, dlaczego?”

a nie umiem nawet

napisać „ci” wielka literą.

Chciałabym cię szanować,

tymczasem wątpię, byś miał

tę ludzką godność, co u wszystkich

jest oczywiste. I twarz.

Chciałabym wierzyć, że znasz

przynajmniej tę odpowiedź.

Ale wiem, że zabiłeś

„bo tak”. I że ci przykro, owszem.

Bo siedzisz. Tylko dlatego

nie chcę.